Uruguay

Hola harde werkers, slecht weer liefhebbers en file-fanaten,

Eerst willen we iedereen hartelijk bedanken voor de vele leuke berichten op de site en op onze hotmail. Het is verschrikkelijk leuk om van jullie te horen!! (volhouden dus!)

We zijn weer terug in BsAs, na 2 weken door Uruguay te hebben gereisd. Vanavond pikken we onze(schoon-)ouders op die ons vergezellen op onze cruise naar Antartica... het kan slechter.

De zon lijkt het hier naar z´n zin te hebben en we genieten van het leven hier. Veel buiten, veel muziek, veel dansen, struinen door de straatjes van prachtige (koloniale) steden en genieten van hartelijke mensen en het heerlijke eten en drinken.

Wonder boven wonder vliegen de pondjes er geleidelijk af. Volgens de kenners komt dit omdat het vlees en alle andere produkten hier niet ´vervuild´ zijn zoals in Europa. Puur natuur dus en prima zolang we onze steaks kunnnen blijven eten en we stukje bij beetje weer een beetje in conditie komen!

Uruguay was geweldig.

Met de Ferry naar Colonia, een klein oud stadje waar de Portugezen, Engelsen en Brazilianen vochten om deze ´strategische´ plek. Fietsen gehuurd en rondgereden. Mooie kustlijn, prachtige haven en verse vis!

Vervolgens met de bus (7 uur) naar Punta del Diablo. We hebben niet voor niks die tent op onze rug en Steph had errrug veel zin in een paar dagen oud-Hollands kamperen.

We werden op onze wenken bediend: Grote camping, zwembad en de HELE dag overal vuurtjes en BBQ. ´s Avonds hebben we ook een vuurtje gemaakt voor onze tent. Hout zoeken, beetje porren en turen in het vuur: echt genieten.

Verder geen grote hotels waardoor het lekker rustig was, uitgestrekte stranden en uiteraard weer verschrikkelijk verbrand (een ezel stoot...)

Helemaal uitgerust richting Cabo Polinia. Aangeraden door ons schoonzusje Sanne. Afgesloten van de rest van de wereld doordat het alleen bereikbaar is via 4-wheel drive door de duinen (beschermd natuurgebied).

(bijna) Geen elektriciteit, ´s avonds overal kaarsjes en verder overal om je heen de zee. Hotelletje met een veranda over het water... we konden vanaf de hangmat zo de zee in duiken. Verder nog een zeeleeuwen kolonie en een penguin gezien.

Het mooiste was het heerlijke sfeertje...hoog hippie gehalte en jaren 60-gevoel (: een fantastische ervaring!

En toen....een nummer op een papiertje. Ed en Annelies (oom en tante) hadden in Uruguay een stel ontmoet en daar zouden we eventueel een kijkje kunnen gaan nemen op hun ranch.

Voelden ons een beetje bezwaard om ´zomaar´ een wildvreemde te bellen met de vraag of we langs konden komen... aan de andere kant; we zijn hier maar 1 keer en hebben niks te verliezen, dus bellen maar....

Nog NOOIT hebben we zulke gastvrije mensen ontmoet. In Punta del Este (het St. Tropez van Zuid-Amerika) werden we opgepikt. We wilden naar de camping daar maar ze gaven aan dat we ook bij hen mochten logeren (:

En daar zaten we... in een prachtige penthouse aan zee op bezoek bij de familie de Smedt. Wat zijn we verwend! (en wat heerlijk om na het camperen in zo´n luxe terecht te komen).

S´avonds met mevrouw de Smedt de stad in en de volgende dag samen op stap, langs de boulevard, de visserbootjes en luxe winkels. Eind van de middag in de jeep richting de ranch, zo´n 2 uur rijden vanaf Punta del Este. Onderweg 2 auto´s tegengekomen en 1 ander dorpje. Zover je kunt kijken grasland, heuvels en vergezichten...wat een ruimte en wat kan de natuur toch adembenemend mooi zijn!!

En dan de ranch.... een tuintje van 17 km. bij 14 km. De boerderij was ongelofelijk mooi. Authentiek en in 3 jaar stukje bij beetje verbouwd tot een plek die in de boeken thuishoort. We kregen (weer) een prachtige kamer met een bad op pootjes, antieke kasten en een uitzicht waar je alleen maar van kunt dromen.

Het mooiste waren echter de verhalen van meneer en mevrouw de Smedt: Echte natuurmensen en zeer inspirerende verhalen over de verschillen in culturen en een visie op het leven en de economie die nauw samenhangt met de wetten van de natuur. We missen de inspirerende verhalen nu al; wel hebben we weer genoeg voer om samen (vanuit de luie stoel) de wereld te verbeteren.

Op de ranch is alles puur. Dus geen voederbakken, hormonen, en gif voor de rijstvelden, akkers en dieren.
Wel gaucho´s die iedere ochtend bij zonsopgang te paard de koeien (6.000....) begeleiden naar de grasvelden.

Uiteraard ook op het paard gezet door meneer de Smedt... want dat moet je een keer beleeft hebben! Het bleek minder makkelijk dan gedacht, maar onder de bezielende leiding van meneer de Smedt lukte het ons om na enige oefening zelf te rijden.

We willen het verder echt niet altijd maar hebben over het eten, maar moeten toch even kwijt dat de lunch die we daar hadden (alles rechtsreeks vanaf het land op het bordje) onvergetelijks was.

Familie de Smedt, mochten jullie dit lezen: bedankt nogmaals voor de prachtige en onvergetelijke ervaring!!

Via Montevideo (waren we niet echt van onder de indruk) nu dus weer in BsAs.

Sorry voor het lange verhaal, de helft zal wel ergens halverwege zijn afgehaakt en dat is dan ook prima (;

Dikke argentijnse kussen en tot horens!!